ஞானத்தின் பயன்

 

ஐந்தாறு வருடங்களாக நம்முடைய விசாரமார்க்கத்தில் இணைந்துள்ள நண்பர் ஒருவர் திடீரென்று “ஞானத்தின் பயன் என்ன?” என்று கேட்டது எனக்கு அதிர்ச்சியைத் தந்தது. “ஞானத்தின் பயன் என்ன?”, “தத்துவத்தின் பயன் என்ன?”, “ஆன்மீகத்தின் பயன் என்ன?” எனும் இக்கேள்விகள் யாவும் ஒரே கேள்வியின் வெவ்வேறு வடிவங்களே.

“ஞானத்தின் பயன் என்ன?” என்ற கேள்விக்கான சுருக்கமான ஒரு பதில், பிறவிப்பயன் என்பது என்னவோ அதுதான் ஞானத்தின் பயன் ஆகும்!

ஆனால், இப்படிப்பட்ட பதிலுக்கு, உடனடியாக, “பிறவிப்பயன் என்பது எதைக்குறிக்கிறது?” என்ற கேள்வி நம் பலருக்கு எழலாம்! ஏனெனில், இவ்வாறாகத்தான் நாம் வாழ்க்கையை மேலோட்டமாக பார்க்குமாறு, வாழுமாறு பழக்கப்படுத்தப்பட்டுள்ளோம்! எதையும் பயன் கருதாது நாம் அணுகுவதில்லை, பயன் கருதாது எதிலும் நாம் ஈடுபடுவதுமில்லை! இவர்களை நாம் ஒருவகை “அடிப்படைவாதிகள்” என வகைப்படுத்தலாம்!  இவர்களுக்கு, “வாழ்க்கை என்றால் என்ன?” என்ற கேள்வி எழாது! ஏனெனில், இவர்களுக்கு வாழ்க்கை என்பது அடிப்படைத் தேவைகளும் அத்தேவைகளின் நிறைவேற்றமும் மட்டுமே!

நம்மில் ஒரு சிலர் இருக்கிறார்கள், அவர்கள் பெரிதாக பயன் கருதி எதையும் செய்வதில்லை, பயன் கருதி எதிலும் ஈடுபடுவதில்லை! இவர்கள் ஒருவகை தப்பித்தல்வாதிகள்; வாழ்க்கையை இவர்கள், அனுபவித்தலுக்கான, கேளிக்கை கொண்டாட்டத்திற்கான களம் என்பதாகக் கொள்பவர்கள். இவர்களுக்கும், “வாழ்க்கை என்றால் என்ன?” என்ற கேள்வி எழுவதில்லை! இவர்கள் வாழ்க்கையின் குறிக்கோளை கேளிக்கை, கொண்டாட்டம் என்று சுருக்கிவிட்டவர்கள்!

அதே நேரத்தில், நம்மில் அனைவருக்குமே “வாழ்வின் பயன் என்ன?” என்ற கேள்வி மட்டும் ஒருபோதும் எழவே எழாது! ஏனெனில், அது தடுக்கப்பட்ட, அல்லது விலக்கப்பட்ட கேள்வி (Forbidden Question) ஆகும்! இக்கேள்வியைக் கேட்பது அவ்வளவு சுலபமல்ல! ஏனெனில், மரணம் நம்மை நெருங்கவிடாமல் சமாளிப்பது என்பதே வாழ்க்கை ஆகும்! இதையே வேறு சொற்களில் சொன்னால், வாழ்க்கை என்பது ஒரு கட்டாய பிழைப்பு முகாம் ஆகும்!

அதாவது, நாம் உயிரோடிருப்பதை உணர்கிறோம்,தொடர்ந்து உயிரோடிருப்பது கட்டாயம்! ஆகவே, ‘தொடர்ந்து உயிரோடிருப்பதற்கு எவையெல்லாம் தேவையோ, அவற்றையெல்லாம் பூர்த்தி செய்தாக வேண்டும் என்பதைத் தவிர வேறு என்ன வேண்டும்’ என்பதே பரவலாக மனிதர்கள் கொண்டிருக்கும் வாழ்க்கை பற்றிய புரிதல் ஆகும். இந்த, அர்த்தமறியப்படாமல் வாழ்ந்து செல்லப்படும் அபத்த வாழ்க்கையை, இன்னும் பிறழ்ச்சியான வகையில் வாழ்ந்துசெல்லும் முறையே பணக்காரத்தனமான, அலங்காரமும், ஆடம்பரமுமான வாழ்க்கை எனும் கண்டுபிடிப்பு ஆகும்!

மேலும், “வாழ்க்கையின் பயன் என்ன?” என்ற கேள்வியை நாம் கேட்க மாட்டோம்; ஏனென்றால், நாம் வாழ்ந்து பார்த்தவரை வாழ்க்கைக்கு யாதொரு பயனும், அர்த்தமும் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை! ஆகவேதான், வாழ்க்கைக்கு அவரவர்க்கு தோன்றியபடி,  ஒரு குறிக்கோள், இலட்சியம், இலக்கு என்று வகுத்துக் கொண்டுள்ளோம்!

மேலும், மனிதஜீவிகளாகிய நம்மால் எவர்க்கும், எதற்கும், இப்பிரபஞ்சத்திற்கும் யாதொரு பயனும் இல்லை! சாதாரணாமாக நம் தோட்டத்தில் உள்ள ஒரு வாழை மரத்தினால் அதிக பயன்கள் உண்டு; அதன் கனியிலிருந்து இலை, தண்டு, பூ என ஒவ்வொரு பாகமும் பயன் தருபவை! ஆனால், ஆக உயர்ந்த படைப்பு என்று சொல்லிக்கொள்ளும் மனிதனால் ஒரு பயனும் இல்லை! மனிதன் என்பவன் தனக்கு மட்டுமே சேவை செய்துகொள்ளும் ஒரு சுயநல ஜந்துவாகச் சுருங்கிக் கிடக்கிறான்!  இவ்வாறு அவன் இருப்பதற்குக் காரணம் அவனுக்குத் தன்னைப்பற்றிய பார்வையும் கிடையாது, வாழ்க்கை பற்றிய பார்வையும் கிடையாது!

மீண்டும் நாம் ஞானத்தின் பயன் பற்றிய பிரச்சினைக்கு வருவோம். ஆம், உலகியல் நோக்குப்படி, ஞானத்திற்கு யாதொரு பயனும், மதிப்பும் கிடையாது! ஆகவேதான், அசலான ஆன்மீக  ஈடுபாடு கொண்டவர்கள் மிகமிகக் குறைவாகவே உள்ளனர். அதே நேரத்தில், லட்சக்கணக்கானவர்கள் ஆன்மீகமல்லாத நோக்கங்களுக்காக ஆன்மீகத்தை நாடி பல்வேறு ஆன்மீக மையங்களை நோக்கிப் படையெடுக்கின்றனர்! அம்மையங்களில் அவர்களுக்கு  தேக்கரண்டியால் ஆன்மீகம் ஊட்டப்படுகிறது! அங்கே அவர்களுக்கு அந்தந்த மையங்களுக்குரிய தயார் நிலை (Ready-made) வாழ்க்கைப் பார்வையும் உலகப் பார்வையும் வழங்கப்பட்டு ஏற்குமாறு செய்யப்படுகிறது! அவர்களும் சந்தோஷமாக ஒரு புதிய மதத்திற்கு மாறுவதுபோல, அப்புதியபார்வைக்கு மாறிவிடுகின்றனர்! அதன்பிறகு அவர்கள் அங்கீகரிக்கப்பட்ட ஆன்மீகவாதிகளாகத் தங்களைப் பாவித்துக்கொள்கின்றனர்! அதாவது, அவர்கள் இனியும் சாதாரண மக்கள் திரளைச் சேர்ந்தவர்களல்ல! தாங்கள் இன்ன ஆன்மீக மையத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் என்ற அடையாளமே அவர்களுக்கு ஆன்மீக இலக்கை அடைந்துவிட்டாற்போன்ற திருப்தியைத் தந்துவிடுகிறது!

ஆனால், ஆன்மீகத்தை தேக்கரண்டியால் ஊட்டமுடியாது! மேலும், வாழ்க்கைப்பார்வையும், உலகப்பார்வையும் தத்தெடுத்துக்கொள்ளக்கூடிய விஷயங்களல்ல! மாறாக, அவை நம் ஒவ்வொருவராலும் நேரடியாக தன்னுள் கருவுற்று, கர்ப்பத்தில் சுமந்து பெற்றெடுக்கப்பட வேண்டும்! அதாவது, உணர்ந்தறியப்பட வேண்டியவைகளாகும்! அறிவை நாம் கடனாகப் பெறவும், கொடுக்கவும் முடியும்; ஆனால், புரிதலையும், ஞானத்தையும் கடனாகப் பெறவோ, கொடுக்கவோ இயலாது! அத்தகைய ஞானத்தைப் பெற்றெடுக்க, ஒட்டுமொத்த இருப்பு மீது அளவற்ற காதல் வேண்டும்! இத்தகைய ஆழமான காதல் விவகாரத்திற்குப் பெயர்தான் வாழ்க்கை என்பதாகும்! தன்னை மையமாகக் கொண்ட சுயநலத்தில் தோய்ந்த சிறு விவகாரம் அல்ல வாழ்க்கை! மாறாக, தன்னை மையமாகக் கொண்ட நிலையைக் கடந்து வளர்ந்து மெய்ம்மையை மையமாகக் கொள்வதுதான் மனிதத் தரத்துக்குரிய  வாழ்க்கையாகும்! மெய்ம்மைக்குக் குறைவான இலக்கைக் கொள்வது எலியின் வாழ்க்கையை ஒத்தது ஆகும்!

ஆக, “ஞானத்தைப் பெற்றெடுக்க, ஒட்டுமொத்த இருப்பு மீது அளவற்ற காதல் வேண்டும்” என்றோம். அக்காதலின் வெளிப்பாடாகத்தான் வாழ்க்கையைப் புரிந்துகொள்ளுதல் எனும் விசார ஈடுபாடு பிறக்கிறது! நம்மில் பலர், ஞானம் என்பது வெறும் அறிவுப்பூர்வமாக அணுகக்கூடிய நுட்பப் பிரச்சினையாக (Technical Problem) எடுத்துக்கொள்கின்றனர்! அதே நேரத்தில், ஞானத்தை அடைய கூரறிவு, அல்லது நுண்ணறிவு அவசியமே; ஆனால் அறிவு மட்டும் போதாது, ஆழ்ந்த காதலும் வேண்டும்! அதாவது மூளையுடன் இதயமும் சேர வேண்டும்! “ஞானம் தானே, அதை நான் சாதித்துக் காட்டுகிறேன்!” என்பதாக சிலர் சவால் விட்டு, ஆழம் தெரியாமல் ஆன்மீகத்தில் இறங்குகின்றனர்! இவர்கள் தங்கள் அகந்தைக் குட்டைக்குள் மூழ்கி களிமண் கட்டியை எடுக்கட்டும், அது அவர்கள் பிரச்சினை!

நாம் இப்போது, வாழ்க்கையைப் புரிந்துகொள்ளும் விசாரம் குறித்துப் பார்ப்போம். ஏனெனில், அனைத்தையும் பற்றிய சாரமான புரிதல்தான் ஞானம்! விசாரம் கருக்கொள்ள கேள்வி அவசியம். கௌதம சித்தார்த்தனை புத்தனாக ஆக்கியது அடிப்படையான கேள்விகள்தான்! அக்கேள்விகள் அவரது வாழ்க்கையைப் புரட்டிப்போட்டு அதன் திசையையே மாற்றிவிட்டன! வாழ்க்கை குறித்த ஆழமான கேள்விகள் ஒருவனிடம் தோன்றவேண்டுமாயின், அதற்கு அசாதாரணமான விழிப்பு தேவைப்படுகிறது! ஆன்மீகம் என்பது சிந்தனைச் சோம்பேறிகளுக்கும், பகல்கனவு காண்பவர்களுக்கும் உரியதல்ல!

விசாரம் என்பது அறிவுச்சேகரம் அல்ல; அது உணர்வு நிலை மாற்றத்தை இலக்காகக் கொண்டதாகும். எந்த உணர்வுக்குக் கேள்வி தோன்றுகிறதோ, அந்த உணர்வு வாழ்க்கை பற்றிய விசாரத்தைச் பற்றிச் செல்லும் வழிமுறையில் மாபெரும் மாற்றத்திற்கு உள்ளாகி வேறொரு உணர்வாக, உயர்-நிலை உணர்வாக மலர்கிறது! அதாவது, “வாழ்க்கை என்றால் என்ன?”, “நான் யார்?” என்பது போன்ற கேள்விகளுக்கான பதில் என்பது சொற்களால் அமைந்தவை அல்ல;  மாறாக, உயர்-நிலை உணர்வாக மலர்வதுதான் அவற்றுக்கான (அனைத்துக் கேள்விகளுக்குமான) பதிலாகும்! ஏனெனில், அடிப்படையில் இருப்பு, வாழ்க்கை என்பது ஒரு புதிராகும்! அப்புதிரை விடுவிப்பதற்கான திறவுகோலானது உணர்வு எனும் மாபெரும் புதிராகும்!

உணர்வின் வளர்ச்சி அல்லது பரிணாமம் என்பது பல படிநிலைகளைக் கொண்டதாகும்! அப் படிநிலைகளில் உயர உயர ஒருவரது அறிவும், பார்வையும், புரிதலும் உயர்கிறது! உயர் படியை எட்டிய ஒருவர், வாழ்க்கை பற்றிய தனது பார்வையை, புரிதலை எடுத்துச் சொல்லலாம்; அவற்றை உணர்வின் கீழ்ப்படிகளில் உள்ளவர்கள் ஒருவாறு அறிவுப்பூர்வமாக புரிந்துகொள்ள இயலும் என்றாலும், அப்புரிதலுக்கு அடிப்படையாக அமைந்த உணர்வு-நிலையை, அனுபவத்தைப் பெற இயலாது!  

பொதுவாக, ஞானமடைதல் என்பது கடினம் எனப்படுகிறது; ஆனால், சுலபம், கடினம் என்கிற சொற்களின் வழியாக ஞானத்தை அணுகுவது முறையல்ல. வயிற்றுப்பசிக்கு உணவை அடைவது கடினம் என்றால் உணவைத்தேடாமல் விட்டுவிடுகிறோமா? அவ்வாறானதுதான் ஞானத்திற்கான பசியும்! ஒவ்வொரு மனிதனும் தன் வாழ்வில் வேறு எதை அடைந்தாலும், அடையாவிட்டாலும், ஞானமடைவது என்பது கட்டாய அவசியமாகும். ஏனெனில், ஞானம் தான் ஒவ்வொரு மனிதனும் அடைந்தாக வேண்டிய முழுமை ஆகும். முழுமையில் எல்லாமும் அடங்கிவிடுகின்றன; அதுவே ஞானத்தின் பயன் ஆகும்!

இப்போது நாம் ஞானமடைதலுக்கான வழிகள், வழிமுறைகள் பற்றிய பிரச்சினைக்கு வருவோம்! இக்கட்டுரையாளர் சார்ந்திருக்கும் விசார மார்க்கம் முன்வைக்கும் வழி என்பது விசாரம் மட்டுமே ஆகும்! ஏனெனில், அறிதல், தெளிதல், புரிதல் ஆகியவற்றுக்கெல்லாம் ஒரே அடிப்படையாக விளங்குவதும்; இன்னும் சாதாரண அன்றாட விவகாரமாயினும், தத்துவமாயினும், விஞ்ஞானமாயினும், இன்னும் ஆன்மீகமாயினும் யாவற்றுக்கும் பொதுவான அடிப்படையாக அமைந்திருப்பதும்,  விசாரம் மட்டுமே! ஆகவே இம்மார்க்கமானது விசாரத்தை நேர்வழியாகக் கொண்டு, அதையே அறிவிக்கிறது.

முக்கியமாக, ஞானமடைதலுக்கு விசாரத்தை விட்டால், வேறு பயிற்சிகள் எதுவும் உதவாது! அதே நேரத்தில், விசாரத்தை ஒருவர் முறையாக மேற்கொள்வாரெனில், வேறு பயிற்சிகள் எதுவும் தேவைப்படாது! ஏனெனில், விசாரமே தியானமாக, யோகமாக, அனைத்துமாக அமைந்ததாகும்! ஆனால், விசாரத்தை எந்திரத்தனமான ஒரு பயிற்சியாக, ஒரு சடங்காக மேற்கொள்ள இயலாது. ஒருவகையில், விசாரம் என்பதை சிந்தனையோடு இணைந்த தியானம் எனலாம்!

எதுவொன்றைப் புரிந்துகொள்ளவும் அது குறித்துச் சிந்தித்தாக வேண்டும் அல்லவா? சிந்தனை என்பதென்ன? ஒன்றைக்குறித்த கேள்விகளை - அது என்ன? ஏன்? எதற்கு? எவ்வாறு? என்றெல்லாம் கேட்டு அவற்றுக்கான பதில்களைக் கண்டடைவதுதானே! இதைத்தான் விசாரம் என்கிறோம். ஆனால், கேள்விகளைக் கேட்டு பதில்களைக் கண்டுபிடிப்பது என்பதுதான் விசாரத்தின் அடிப்படை என்றாலும்; அவ்விசாரத்தின் தன்மை மிக மேலோட்டமானதிலிருந்து மிகமிக ஆழமானது வரை பல நிலைகளையும்; சாதாரணம், தீவிரம், அதிதீவிரம் என பல ஆர்வ நிலைகளையும் கொண்டதாகும்!

சாதாரணமாக நாம் கடையில் ஒரு பொருளை வாங்குவதற்குமுன் பல கேள்விகளைக் கேட்கிறோம்.  அப்பொருளின் விலை, தயாரிக்கப்பட்ட தேதி, அதன் மூலம், அதாவது அப்பொருள் எந்த நிறுவனத்தின் தயாரிப்பு; அதன் முடிவு, அதாவது அது எவ்வளவு காலம் நீடித்து உழைக்கும், அப்பொருளுக்கான உத்திரவாதம், அதன் முழுமையான பயன்பாடு…. என பல கேள்விகளைக் கேட்கிறோம்! ஆனால், வாழ்க்கை என்று வரும்போது, கேள்வியின்றி, யாதொரு புரிதலும் இன்றி, அர்த்தமறியாமலேயே வாழ்ந்து செல்கிறோம் என்பது எவ்வளவு துரதிருஷ்டவசமானது என்பதை நாம் உணர்வதேயில்லை!

ஆகவே, வாழ்க்கையைப் புரிந்துகொள்ளுங்கள்! “வாழ்க்கை என்றால் என்ன?” என்று உங்களிடம் கேளுங்கள். “இதுதான் வாழ்க்கை!” என்று யாராவது எதையாவது சொன்னால் அதை ஏற்றுக்கொள்ளாதீர்கள்! நீங்கள் ஒவ்வொருவரும் உங்களிடமே கேட்டு, உங்கள் வழியாகவே அதற்கான பதிலைப் பெறுங்கள்! “வாழ்க்கை” பற்றிய கேள்வி உங்களிடம் இல்லாதபோது, தோன்றாதபோது, துளிர்க்காதபோது, அதற்கான பதிலைப்பெற உங்களிடம் யாதொரு அடிப்படையும் இல்லாது போகிறது!

விசாரமே வழியும், துணையும், இலக்கும், யாவும்!

மா.கணேசன்/ நெய்வேலி/ 05.06.2019 - 11.06.2019

******************************************************************************************************

முதலும் முடிவுமானது அறம்

   அறம் என்றால் என்னவென்று புரிந்துகொண்டால்,

   இல்லறமா? துறவறமா?

   எது நல்லறம் என்ற கேள்விக்கே இடமில்லை!

   ஏனெனில், அக்கேள்வி அர்த்தமற்றது!

   

   சமுத்திரத்தை அடைவது என்பதைத் தவிர நதிக்கு வேறு சொந்த

இலட்சியங்கள் எதுவும் இல்லை; இருக்கவும் முடியாது!

ஆகவே, நீங்களும் நதியைப்போல் வாழுங்கள்!

அறமெனப்படுவது யாதெனின்

முதலில் அறம் என்றால் என்ன என்று பார்ப்போம். அறம் என்பதும், நெறிமுறைகள் (Ethics) என்பவையும் ஒன்றல்ல!

மனித இனத்தின் முதல் தேவை ஒரு சமூகமாக கூடி வாழ்வதில் பூசல்கள், பிரச்சினைகள், வன்முறைகள் இல்லாமல் சுமுகமாக உயிர்-பிழைத்திருப்பது என்பதுதான்; இத்தேவையை ஒட்டி உருவாகியவைதான் நெறிமுறைகள்! இவை சமூகத்திற்குச் சமூகம், காலத்திற்குக் காலம் மாறுபடுபவை. இந்நெறிமுறைகள் மேலோட்டமானவை; இவை அறம் எனப்படுவதன் கருவையோ, மையத்தையோ நெருங்குவதில்லை, தொடுவதில்லை! நெறிமுறைகள் அறம் சார்ந்தவை எனப்படுகின்றன; ஆனால், அவை கண்ணுக்குத் தெரியாத, தெளிவாக அறியப்படாத ‘அறம்’ என்ற ஒன்றைச் சுட்ட மட்டுமே செய்கின்றன!

ஒரு சமூகமாக, சுமுகமாக, இணக்கத்தோடு, இசைவோடு இயங்குவதன் மூலம் உயிர்-பிழைத்தல் என்பதற்கு மேல், வாழ்வின் அர்த்தமோ, குறிக்கோளோ, இலக்கோ வேறெதுவும் சாதிக்கப்படுவது இல்லை! ஆகவே நெறிமுறைகள், அறநெறிகள், அறவியல் எனப்படுபவை எவ்வகையிலும் இறுதியானவை அல்ல! இந்த இருபத்தியொன்றாம் நூற்றாண்டிலும் போரில்லாத மனிதகுலமாக நாம் பக்குவம் பெறவில்லை!  நம்முடைய அறநெறிகள் யாவும் நூல்களில் மட்டுமே வாழ்கின்றன.

ஆகவேதான், ‘அறம்’ என்பது வேறு, வெறும் ‘நெறிமுறைகள்’ என்பது வேறு என்று இங்கு குறிப்பிடப்படுகிறது!

அதாவது, அறநெறிகள் என்பவை சமூகக் களத்தில் கூடி வாழும்போது தனிமனிதர்களுக்கிடையே தேவைப்படும் பண்புகளாகத் திகழ்கின்றன. அப்படியானால், தனிமனிதன் ஒருவன் காட்டில் தனியே வாழ நேர்ந்தால், அவனுக்கு அறநெறிகள் தேவையற்றவையா? ஆம், பொதுவாக ‘அறம்’ என்று பரவலாகப் புரிந்துகொள்ளப்பட்டிருப்பதன்படிப் பார்த்தால், தனியே வாழும் ஒரு தனிமனிதனுக்குத் தேவையில்லை என்பதாகத் தான் கொள்ளப்படுகிறது. ஆனால், உண்மை(யில்) அறம் என்பது பிராணவாயு போல, ஒவ்வொரு தனிமனிதனுக்கும் அவசியமானதாகும்; அவன் தனியே காட்டில் வசித்தாலும், அல்லது சமூகத்தில் வசித்தாலும்!

அப்படியானால், ‘அறம்’ என்றால் என்ன? ‘அறம்’ என்பது விழிப்பைக் குறிக்கிறது. ஆம், “விழிப்பு” (Awakening) என்பதுதான் அறத்தின் சாரம்! விழிப்பின் வழியாகத் தோன்றும் உணர்வு, அதாவது “விழிப்புணர்வு” என்பதில்லாமல் மனிதன் மனிதனாக ஆகவோ, வாழவோ இயலாது!

பொதுவாகக் கருதப்படுவதுபோல விழிப்புணர்வு என்பது ஜாக்கிரதையுணர்வு அல்ல! இந்த இரண்டும் ஒன்றல்ல! மனிதன் நாட்டில் வாழ்ந்தாலும், காட்டில் வாழ்ந்தாலும் ஜாக்கிரதை - உணர்வுடன் இருப்பது அவசியம்!  ஜாக்கிரதையுணர்வு என்பது குறுகிய, உடனடித் தேவையை குறிக்கோளாகக் கொண்டது; ஆகவே மிகவும் மேலோட்டமானது, மட்டுப்பாடானது! ஆனால், விழிப்புணர்வு என்பது விசேட விழிப்பின் விளைவாக அமைவதாகும். விழிப்பு என்பது, இரவில் தூங்கி காலையில் விழித்தெழுவது  அல்ல; மாறாக, ஒருவன் தன்னை நோக்கியும்; தனது உணர்வுக்கும், ஒட்டுமொத்த இருப்பு, மற்றும் வாழ்க்கைக்கும் விழிப்பதாகும்! இத்தகைய விழிப்பு, “ஞான விழிப்பு”, “ஆன்மீக விழிப்பு” என அலங்காரமாக அழைக்கப்படுகிறது! ஆனால், இவ்விழிப்பு மிகவும் அடிப்படையானது; அதே நேரத்தில், இறுதியானதும் ஆகும்!

ஆம், விழிப்புதான் அறத்தின் சாரம் ஆகும். தனிமனிதனின் விழிப்பின் வழியாகத்தான் அறம் என்பது சமூகத்தில் வெளிப்படவியலும்! விழிப்பு இல்லாமல் அறம் இல்லை! வெறும் நெறிமுறைகளோ, அவற்றைப் பின்பற்றுவதோ அறமாகாது!

எது நல்லறம்?

இல்லறம், துறவறம், எது நல்லறம் என்று கேட்டால், எதுவுமல்ல என்பதுதான் சரியான பதிலாகும். முதலில், அடிப்படையில் அறம் வேண்டும், அதாவது விழிப்பு வேண்டும். விழிப்புள்ள மனிதன் இல்லறத்தில் இருந்தாலும், துறவறத்தில் இருந்தாலும் எல்லாம் ஒன்றுதான்! இல்லறமோ, துறவறமோ, அவை எதுவும் அறத்துக்கான அச்சாரம் அல்ல!

இல்லறம் இயற்கையானது; ஆகவே அடிப்படையானது. துறவறம் செயற்கையானது. இல்லறம் இல்லையேல், மனித இனம் இல்லை; எனவே எந்த அறமும் இருக்காது! ஆக, இல்லறம் என்பது தவிர்க்க இயலாத, கொடுக்கப்பட்ட நிலையாகும். ஆனால், துறவறம் என்பது தேர்வுக்குட்பட்ட நிலையாகும். சிலர், இல்லறத்தைவிட துறவறத்தை தேர்வு செய்திடலாம்; ஆனல் அதில் எவ்வித பெரிய ஆன்மீக அனுகூலமோ, தனிச்சிறப்போ கிடையாது! இல்லறமும் அத்தகையதே, அது கொடுக்கப்பட்ட நிலை என்பதைத் தவிர அதில் தனிச்சிறப்பு ஏதும் இல்லை! விழிப்பை அடிப்படையாகக்கொண்ட அறம், “இல்லறமா? துறவறமா? எது நல்லறம்?” என்ற பிரச்சினையை அடியோடு மாற்றியமைத்துவிடுவதோடு, அதை முடித்தும் வைத்துவிடுகிறது!

''எல்லாவற்றையும் துறந்தால் தான் ஞானம் வரும்!” என்று சொல்வது மடமையாகும். எல்லாவற்றையும் துறந்தால் வறுமையும் துன்பமும் தான் வரும். எல்லாவற்றையும் துறந்தாலும், அல்லது எல்லாவற்றையும் சேர்த்துக்கொண்டாலும் ஞானம் வராது! மாறாக, ஞானத்தின் மீது அலாதியான பற்றுகொள்வதன் வழியே மட்டுமே ஞானம் வரும்! அத்தகைய பற்று பிறவனைத்தின் மீதான பற்றுக்களையும் பின்னே தள்ளிவிடும்! சிலர் சகல சம்பத்துக்களையும், சொத்து சுகங்களையும் அடைந்துள்ள நிலையில் ஒருவகை உடமை மனோபாவத்தினால் அவற்றுடன் ஞானத்தையும் சேர்த்துக்கொள்ள வேண்டும் என விரும்புவது பேராசை மட்டுமல்ல, அது ஞானத்தைக் கொச்சைப்படுத்துவதாகும்! அத்தனைக்கும் ஆசைப்படும் விபரீதத்தின் வழியே இது!

அறநெறிகள் என்பவை தறிகெட்ட தனி நபர்களை ஒருங்கிணைத்து சமூகமாக ஆக்குவதற்காக உருவானவை. அவை தனி நபர்களை சமூக மனிதர்களாக மாற்றியதே தவிர சுயமாகச் சிந்திக்கும் தனிமனிதர்களை அவை உருவாக்கவில்லை! ஆனால், விழிப்பின் வழி பிறக்கும் உண்மை அறமானது சமூக மனிதர்களை விழிப்புணர்வுகொண்ட தனிமனிதர்களாகவும், இறுதியில் அவர்களை முழு-மனிதர்களாகவும் ஆக்கவல்லதாகும்!

அறநெறிகள் மறைமுகமாக அறத்தைச் சுட்டுவதோடு நின்றுவிடுகின்றன! அவை அறத்தின் தேவையை, முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்துகின்றன; ஆனால், அறம் என்றால் என்ன என்பதை அவை விளக்குவதில்லை! எச்சமூகத்தில் அறநெறி போதனைகள் மேலோங்கி ஒலிக்கின்றனவோ, அச்சமூகம் அறங்கெட்டதாக உள்ளது என்பதையே குறிக்கின்றது! அறநெறிகளுக்கு ஒரு சமூகப் பயன்பாடு இருந்தது, இன்றும் இருக்கிறது, கணிசமான மனிதர்கள் விழிப்படையும் காலம்வரை  அறநெறிகளுக்கான தேவை எப்போதும் தொடர்ந்துகொண்டே இருக்கும்! நெறிமுறைகள் போதிக்கக் கூடியவை; ஆனால், அறத்தை போதிக்கமுடியாது! ஏனெனில், விழிப்பை போதிக்க முடியாது! அதே நேரத்தில், விழிப்பில்லாமல் அறம் இல்லை; அறம் இல்லாமல் நெறிமுறைகள் யாவும் வெற்றுச் சடங்குகளே!

பற்றை விடமுடியுமா?

பற்றுகளை விட முடியுமா? "பற்றுகளை விடுவது கடினம். ஒரு பற்றை விட்டால், இன்னொரு பற்று வந்து சேர்வது இயல்பு." என்று சொல்லப்படுகிறது. ஆனால், பற்றின் தன்மை பற்றுபவனின் தன்மையைச் சார்ந்தது. ஒருவன் ஏன் சிலவற்றைப் பற்றிக்கொள்கிறான்? பொதுவாக எல்லோரும் அறிந்தவற்றை, தெரிந்தவற்றை, அனுபவித்தவற்றை மட்டுமே பற்றுகிறார்கள். காரணம் அவை அவர்களுக்கு பயனளிப்பதாயும், மகிழ்ச்சியளிப்பதாயும் அமைகின்றன. எவையெல்லாம் துய்ப்பதற்குரியவையாயும், நுகர்வதற்குரியதாயும் உள்ளனவோ அவற்றையே மக்கள் பற்றுகிறார்கள். அவை யாவும் வாழ்வின் மேற்புறத்தேவைகளுக்குரிய பொருட்களாகவே உள்ளன. தேவைகளை நாம் அடிப்படைத்தேவைகள், அத்தியாவசியத் தேவைகள், அத்தியாவசியமற்ற அலங்காரத் தேவைகள், ஆடம்பரத் தேவைகள்... என்று வகைப்படுத்திக் காணலாம். எல்லாத் தேவைகளும், பொருட்களும் உணவு, உடை, உறைவிடம் ஆகியவற்றைச் சேர்ந்தவையே.

மனிதர்கள் பொதுவாக, தேவைகள், தேவைகளின் நிறைவேற்றம் என்பதன் வழியாகத்தான் வாழ்க்கையை அறிகிறார்கள், வாழ்கிறார்கள். ஆண்டி முதல் அரசன் வரை அடிப்படைத் தேவைகள் என்பவை பொதுவானவை; இன்னும் முனிவனுக்கும் சில அடிப்படைத் தேவைகள் உண்டு! எவரும் தம் உடலையோ, உயிரையோ துறக்க முனைவதில்லை! ஆனால், அடிப்படைத் தேவைகள் என்பவை, அடிப்படைத் தேவைகள் மட்டுமே, அவையே மனிதவாழ்வின் ஒட்டுமொத்தத் தேவைகளையும் உள்ளடக்கியவையல்ல! இவற்றைக் கடந்த உயர்-தேவைகளும் உள்ளன. அர்த்தம், உண்மை, மெய்ம்மை ஆகியவையே அந்த உயர்-தேவைகள்! ஆனால், அரிதிலும் அரிதாக வெகு சிலரே வாழ்வின் உயர்-தேவைகளை உணர்பவர்களாகவும், தேடுபவர்களாகவும் இருக்கிறார்கள். இவர்கள் மட்டுமே உண்மை மனிதர்களாக, மனிதத் தரத்திற்குரிய வாழ்க்கையை வாழ்கின்றனர். மற்றவர்களெல்லோரும் அடிப்படைத் தேவைகளால் முற்றுகையிடப்பட்டு விலங்கையொத்த வாழ்க்கையையே வாழ்கின்றனர். இவர்களை நோக்கி, "பற்றுக பற்று அற்றான் பற்றினை அப்பற்றைப் பற்றுக பற்று விடற்கு." என திருவள்ளுவர் கோருகிறார்! இது எவ்வளவு கடினத்திலும் கடினமானது என்பதையும் வெகு சிலரே அறிவர்!

ஏனெனில், எல்லோரும் அந்த பற்றற்றானைப் பற்றவே செய்கிறார்கள்; ஆனால், தங்களுடைய சொந்த நோக்கங்களை நிறைவேற்றிக்கொள்வதற்காக! அதாவது, எல்லாவற்றையும் இறுகப் பற்றிக் கொண்டு, பற்றற்றானையும் சேர்த்துப் பற்றுகின்றனர்! மேலும், அவர்கள் அப்பற்றற்றானை வேறு பெயர் கொண்டு, வேறு பண்புகளை ஏற்றி, அதாவது, “கடவுள்” என்று அழைக்கின்றனர்!

பற்றுக, பற்றுக, இறுதியானதைப் பற்றுக!

பற்று என்பதே மோசமானதோ, தீமையானதோ இல்லை! மாறாக, நாம் எவற்றையெல்லாம் பற்றுகிறோம், எவற்றையெல்லாம் பற்றத் தவறுகிறோம் என்பதையும்; நமது பற்றுதலின் நோக்கங்களும், பற்றப்படும் பொருட்களின் தன்மைகளையும் பொறுத்தே நன்மை, தீமைகள் உண்டாகின்றன! பொருட்களின் பயன்பாடுகளை அறிந்து அவற்றை முறையாகப் பயன் கொள்வது என்பதில் குற்றமில்லை! ஆனால், பொருட்களின் பயன்பாட்டு எல்லையைக் கடந்து அவற்றிற்கு அதீத முக்கியத்துவம் அளிப்பதும், அவற்றின் மீது உடமை மனோபாவம் கொள்ளும் மூடத்தனமே பற்று என்பதாகும்!

பொருட்கள் ஒவ்வொன்றும் ஒரு குறிப்பிட்ட பயன்பாட்டிற்கு மட்டுமே உதவக்கூடியவை. எவ்வொரு பொருளும் மனிதனை நிரந்தரமாக நிறைவு செய்வதுமில்லை, முழுமைப்படுத்துவதும் இல்லை என்பதை அறியாதவன் முழு மூடன்! ஆசை ஆசையாக பணத்தைக்கொட்டி ஒருவன் கட்டிய வீடு, அல்லது மாளிகையானது அவன் இறந்தவுடன் அவனை ஏற்காது; அவனை தாழ்வாரத்திற்கு வெளியே கிடத்திவிடும்! அவனை வெளியே கொண்டுபோய் கிடத்துபவர்கள் உயிருக்குயிரான அவனுடைய உறவுகள்தான்! ஆனால், இறப்பிற்குப் பிறகும் உங்களை ஏற்கும், வாழவைக்கும் ஒரு வீடு உள்ளது; அதுதான், அறம், பொருள், இன்பம் என்பதையடுத்து வரும் வீடு! அவ்வீட்டை அடையும் பேற்றைப் பெறும்வகையில் ஒவ்வொருவரும் மெய்ப்பொருள் அறிந்து வாழவேண்டும்!

ஆகவே, எது நம்மைக் கரை சேர்க்குமோ, நிறைவு செய்யுமோ, முழுமைப்படுத்துமோ; எது இறுதியானதோ அப்பொருளை, அம்சத்தைப் பற்றுவதுதான் அறிவார்ந்த செயலாகும்! அப்படிப்பட்ட எப்பொருளும் இவ்வுலகில் இல்லை! ஆனால், மெய்ப்பொருள் என்ற ஒன்று உள்ளது; அதுவே வாழ்வின் உட்பொருள்; ஒட்டு மொத்தத்தின் சாரம் அதுவே! உலகிலுள்ள அனைத்துப்பொருட்களும் உடனடித் தேவைகளை மட்டுமே பூர்த்தி செய்யும், அல்லது, மரணிக்கும்வரை மட்டுமே நமக்குச் சேவைபுரியக்கூடியவையாகவும் அமைந்தனவாகும்! மரணத்திற்கு அப்பாலும் உதவக்கூடிய ஒரே பொருள் வாழ்வின் உட்பொருளான மெய்ப்பொருள் மட்டுமே! பெயரற்ற அப்பொருளுக்கு பல பெயர்களைச் சூட்டி அழைப்பதால், அதை நாம் அறிந்ததாகவோ, உணர்ந்ததாகவோ ஆகிவிடாது! மாறாக, அது வெறும் சொல்லடக்கமான ஒரு குறியீடாகச் சுருக்கப்பட்டுவிடும், அவ்வளவுதான்! அல்லது அதை வாழ்த்தி வணங்குவதால், வழிபடுவதால், கும்பிட்டுக் கூத்தாடுவதால், அழுது தொழுது ஆரவாரம் செய்வதால், ஒருபோதும் அதை நாம் நம் வசப்படுத்திட முடியாது!

பிறவியும் பிறவிப்பயனும்

நீங்கள் மனிதனாய்ப் பிறந்துவிட்டீர்கள் என்றால், மனிதப் பிறவிக்குரிய வகையில், சிந்திக்கவும், செயல்படவும், வாழவும் வேண்டியது தவிர்க்க இயலாததாகும். அதிலிருந்து நீங்கள் வழுவிச் செல்லலாகாது! மனிதப்பிறவி என்பது வரமும் அல்ல, சாபமும் அல்ல; அது ஒரு சவால், அதை நீங்கள் எவ்வாறு சந்திக்கிறீர்கள் என்பதைப்பொறுத்தே அது வரமாகவோ, அல்லது சாபமாகவோ வடிவம் கொள்கிறது!

ஒவ்வொரு காரணத்திற்கும் ஒரு விளைவு உண்டு. அவ்வாறே மனிதப் பிறவியெடுத்ததற்கு பிரத்தியேகமானதொரு பயன் உண்டு. அப்பயனை அடையும்வகையில் ஒவ்வொருவரும் வாழ்ந்திட வேண்டும். அப்பயன் தானே விளையாது! பொதுவாக எல்லோரும் தங்கள் வாழ்க்கையில் ஏதோ ஒன்றாக ஆகவேண்டும்; பொறியாளராக, மருத்துவராக, பணக்காரராக, புகழ் பெற்றவராக, அல்லது ஏதோ துறையில் வல்லுனராக, ஏதோ வழியில் பிரபலஸ்தராக ஆக வேண்டும் என்று முயன்று; அவர்களுடைய துரதிருஷ்டம், அவ்வாறாக ஆகவும் செய்கிறார்கள்; அவ்வாறு ஆனதற்கான பயனையும் அறுவடை செய்கிறார்கள்! ஆனால், இதுவல்ல பிறவிப்பயன் என்பது! அவரவரது சொந்த இலட்சியங்களை அடைவதல்ல பிறவிப் பயன்! மாறாக, நம்மை பூமியின் மீது தோற்றுவித்த நிகழ்வுமுறையானது நமக்கொரு இலட்சியத்தை, இலக்கை முன்-குறித்துள்ளது! நதியின் பிறவிப் பயன் சமுத்திரத்தைச் சென்றடைவதே என்று குறிக்கப்பட்டிருப்பதைப் போல, மனிதப் பிறவிக்கான பிறவிப்பயனும் ஏற்கனவே குறிக்கப்பட்ட ஒன்றே ஆகும். அப்பயன் எல்லோருக்கும் ஒன்றே! அப்பயன் என்னவென்று கண்டுபிடிப்பதுதான் வாழ்க்கை விடுத்துள்ள சவால் ஆகும்!

வேறு சொற்களில் சொன்னால், மனிதவாழ்வின் உண்மை, அர்த்தம், குறிக்கோள், இலக்கு யாது என்று கண்டுபிடிப்பதே அந்த சவால் ஆகும். வாழ்க்கை விடுக்கும் சவாலை ஏற்று அதற்கான பதிலைக் கண்டுபிடிப்பதே உண்மையான வாழ்தலும், அதன் இலக்கும் ஆகும்! உலகிலுள்ள வெவ்வேறு தத்துவ ஆன்மீகப் பள்ளிகள் வாழ்வின் இலக்கை அறியும் செயல்பாட்டிற்கு  வெவ்வேறு பெயர்களைச் சூட்டியுள்ளனர். ஞானமடைதல், மெய்ப்பொருள் அறிதல், தன்னையறிதல், அ(க)ண்ட - உணர்வடைதல், முக்தி, மோட்சம், இரட்சிப்பு, நிர்வாணம், வீடுபேறு,.... ஆகியவையே அவை.

மேலே குறிப்பிட்டதுபோல, மனிதனாய்ப் பிறந்த ஒவ்வொருவரும், மனிதப் பிறவிக்குரிய வகையில், சிந்திக்கவும், செயல்படவும், வாழவும் வேண்டும்; அதிலிருந்து வழுவிச் செல்வது இழுக்கு! அனைத்து இடர்களையும், நிலைமைகளையும், எதிர்த்து நின்று சமாளித்து முன்னேறிச் சென்று பிறவிப்பயனை, அந்த ஒப்பற்ற இலக்கை ஒவ்வொருவரும் அடைந்தாகவேண்டும். அவ்வாறு அடையாமல் போவதற்கு யாதொரு காரணமோ, தடையோ எதுவும் கிடையாது! ஏனென்றால், நீங்கள் மனித ஜீவியாகப் பிறந்திருப்பதே அந்த இலக்கை அடைவதற்காகத்தான்!

நீங்கள் கருப்போ, சிகப்போ; உயரமோ, குட்டையோ, திருமணம் ஆனவரோ, ஆகாதவரோ; குழந்தைகுட்டிகள் இருக்கின்றனவோ, இல்லையோ; ஏழையோ, பணக்காரரோ; இல்லறத்தாரோ, இல்லறம் வெறுத்து துறவறம் மேற்கொண்டவரோ; வியாதியஸ்தரோ, ஆரோக்கியவானோ; ஆனோ, பெண்ணோ, வேறு எதுவோ; இன்னும் நீங்கள் மனிதஜீவியாகவே இருக்கிறீர், தொடர்கிறீர் என்றால், எந்த சாக்குப்போக்கும் நீங்கள் சொல்ல முடியாது! உங்களுடைய ஒரே தலையாய கடமை, பொறுப்பு, பணி, ஈடுபாடு, தொழில், இலட்சியம், ….. என்பது எப்பாடுபட்டேனும் பிறவிப்பயனை அடைவது மட்டுமே!

நீங்கள் துன்பத்தில் உழலுகிறீர்! இன்பமும் துன்பமும் மாறிமாறி அமைந்து வாட்டுகின்றன! என்றால் அதற்கு ஒரேயொரு காரணம் தான் உள்ளது! வாழ்வின் அசலான குறிக்கோளை நீங்கள் அறியவில்லை; அறிந்து அதற்கேற்ப வாழவில்லை என்பதுதான் அக்காரணம்! உங்கள் வாழ்க்கை அர்த்தமற்றதாகத் தெரிகிறது! சகல சம்பத்துக்களும் இருந்தும் நிறைவில்லை; ஏதோவொன்று குறைவதைப்போல உணர்கிறீர் என்றால், அதற்குக்காரணம், வாழ்வின் அசலான இலக்கு வேறாகவும், உங்களுடைய இலட்சியங்கள் வேறாகவும் இருப்பதுதான்!

மா.கணேசன்/ நெய்வேலி/ 11.05.2019 - 15.05.2019

********************************************************************************************************

சமரசமற்ற ஆன்மீகவிசாரம்

             இது வழக்கமான மனிதர்களுக்கான வழக்கமான

ஆன்மீகம் பற்றிய கட்டுரை அல்ல! மாறாக, இது

வழக்கத்தை மீறிச் செல்லும் தேடலும், துணிவும்,

ஆர்வமும் கொண்ட வாசகர்களுக்கானது!

              உண்மை உண்மையில் எதனுடனும் சமரசம் செய்து

கொள்வதில்லை! அவ்வாறு சமரசத்துக்கு உட்படுமாயின்

அதன்பிறகு அது உண்மையாக இருக்க முடியாது!

ஆன்மீகம் என்றவுடன் இங்கு (விசார மையத்தில்*) தியானம் பற்றியும், ஆன்மா பற்றியும், இன்னும் ஆன்மீகம் தொடர்பான பல சொற்களைப்பற்றியும் பேசப்படும், விளக்கப்படும்; ஆன்மீகத்திற்கே உரிய பயிற்சிகள் சொல்லித்தரப்படும் என்று எண்ணி பலர் வந்தனர். ஆனால், இங்கு அவ்வாறான எதுவும் பேசப்படவில்லை; சொல்லித்தரப்படவில்லை! ஆகவே, இங்கு பலர் வந்தனர்; சிலர் மட்டுமே நிலைத்தனர். நிலைத்தவர்களில் பலர் திடீரென சொல்லாமல் கொள்ளமல் வராமல் நின்று போயினர்! ஆனால், “விசார மையம்” ,விசார இல்லம்”, பிறகு “விசார மார்க்கம்” என்று பெயர் மாற்றம் பெற்ற இந்த அமைப்பில்லா அமைப்பு, மார்க்கமற்ற மார்க்கம் இன்னும் தொடர்ந்து இங்கு நிகழ்ந்துகொண்டுதான் இருக்கிறது - அதன் சொற்பமான பழைய, மற்றும் அவ்வப்போது வந்து சேரும் புதிய  பங்கேற்பாளர்களுடன்!

இந்த “விசார மார்க்கம்” எனப்படும் ஆன்மீக மார்க்கத்தில், அல்லது ஆன்மீக மையம் அல்லது ஆன்மீகப் பள்ளியில், நேரடியாக இதுதான் ‘ஆன்மீகம்’ என்றில்லாமல், சூரியனுக்குக் கீழாகவும், சூரியனைத்தாண்டியும் உள்ள அனைத்தையும் பற்றிப் பேசப்படுகிறது, விளக்கப்படுகிறது; விளக்கப்பட்டு அனைத்தும் விலக்கப்படுகிறது! அனைத்தும் விலக்கப்பட்டபிறகு எது எட்டப்படுகிறதோ அது தான் அனைத்தின் சாரமான ஆன்மீக உண்மை என சுட்டப்படுகிறது! இங்கு வந்தவர்களில், தொடர்ந்து வந்துகொண்டிருப்பவர்களில் எத்தனைபேர் அந்த உண்மையை கிரகித்துக்கொண்டனர், புரிந்துகொண்டனர், அதிலேயே நிலைக்கின்றனர் என்ற எண்ணிக்கை பற்றிய கேள்வி முக்கியமல்ல! ஆனால், இங்கு வருபவர்களிடம் ஏதோ ஒரு தாக்கம் தொற்றிக்கொள்கிறது! ஏதோ ஒரு மாற்றம் ஏற்படுகிறது என்பதில் சந்தேகமில்லை! அந்த தாக்கத்தை, மாற்றத்தைப் பற்றிச் சென்று இலக்கை அடைவது என்பது அவர்களுடன் அவர்கள் மேற்கொள்ளவேண்டிய பணியாகும்!

“இங்கு, உங்கள் மார்க்கத்தில் என்ன (பயிற்சி) செய்யச் சொல்லிக்கொடுக்கிறீர்கள்? என்று பலர் கேட்கின்றனர். “பயிற்சியாக எதுவும் சொல்லித்தரப்படுவதில்லை; நீங்கள் செய்ய வேண்டியது ஒன்றே ஒன்றுதான் - அது “விசாரம்” என்பதுதான்!” என்று தொடக்கத்திலும், திரும்பத்திரும்பவும் சொல்லப்படுகிறது. ஏனெனில், “விசாரம்” என்பது மட்டுமே எவ்வகை அறிதல், புரிதலுக்கும் -  அது சாதாரண அன்றாட விவகாரமாயினும், தத்துவமாயினும், விஞ்ஞானமாயினும், இன்னும் ஆன்மீகமாயினும் யாவற்றுக்கும் அடிப்படையான அம்சமாகும்! “விசாரம்” என்பது மிகத் தொன்மையானதும், என்றும் புதிதானதும் ஆகும் - அதற்கு தொடக்கம் என்பதேயில்லை; ஆனால், தெளிவான முடிவு உண்டு! இன்னும் முடிவைத் தாண்டியும் அலுப்பு சலிப்பின்றி தொடரக்கூடியது!

“விசாரம்”தான் மூலம், மற்றும் முடிவான மெய்ம்மையின், அதாவது, கடவுள், பிரம்மம், அகண்ட உணர்வு, பேருணர்வு,,, என்றெல்லாம் சொல்லப்படுவதன் சாரம் ஆகும்! “விசாரம்” என்பதற்கு இன்னொரு பெயர் “பேரார்வம்” என்பதே!

ஆர்வத்தையிழப்பவன் அனைத்தையும் இழப்பவனாகிறான்! ஆனால், ஆர்வம் என்பது எதன் மீதான ஆர்வம், யாருடைய ஆர்வம்? உங்களிடம் உள்ளார்ந்த இயல்பான ஆன்மீக வேட்கை, தூண்டுதல் இல்லையெனில், உங்களுடைய ஆர்வம் சிறியதாக, சிற்றார்வமாக இருக்கும்! நீங்கள் ஒரு சிறிய மனிதர்! உங்களுடைய ஆர்வம் சாதாரணப் பொருட்கள் மற்றும் மதிப்பீடுகளின் மீதானதாகவே இருக்கும்! உங்களுடைய ஆன்மீகம் சுயநல மையம் கொண்டது, ஆகவே, குறைபாடுடையது!

ஆர்வம் என்பது தேங்கி நிற்கும் குட்டை போன்ற ஒன்றல்ல; மாறாக, செயலூக்கமிக்க, எப்போதும் இயங்கிக் கொண்டேயிருக்கும் ஒரு நதி போன்றதாகும்! தூய ஆர்வத்தினால் தூண்டப்பட்ட ஒருவன் ஒருபோதும் சோம்பியிருப்பதில்லை! எவ்வொரு வார்ப்பு, ரகம், மோஸ்தர், அல்லது வகைப்பாட்டிலும் சிறைப்படுவதில்லை! ஆர்வம் என்பது என்னுடையதோ, அல்லது உங்களுடையதோ அல்ல; அவ்வாறு சொந்தமாக்குவதன் வழியே அது சிற்றார்வமாக, உங்கள் சொந்த விருப்பத்தின் கருவியாக, குறுகிய நோக்கம் கொண்டதாக குறுகிப்போகிறது! ஆர்வம் என்பது சிந்தாமல் சிதறாமல் முழுமையாக இருக்கும்பட்சத்தில் அதைப் “பேரார்வம்” என்று குறிப்பிடலாம். அது தன்னில் தனிமுழுமையானது (Absolute).    

பேரார்வம் என்பதே மூல மெய்ம்மையாக, அதன் சாரமாக, அதன் கருவியாகவும் இருப்பதால், அதைப் பற்றுபவன் மெய்ம்மையைச் சென்று சேருபவனாக ஆகிறான்! ஆகவே, மெய்ம்மை நாட்டம் கொள்வது ஒன்றே மனிதனுக்கு அழகாகும்! அதற்குக்குறைவான நாட்டம், வேட்கை விருப்பம் யாவும் தனது உள்ளார்ந்த மனிதத்தை அவமதிப்பு செய்வதாகும், மனிதத் தரத்திற்குக் கீழானதாகும்!

தியானம், சுவாசப்பயிற்சி, யோகப்பயிற்சி, … போன்றவை ஆன்மீகத்திற்கு உங்களைத் தயார்படுத்துவதற்கான கருவிகள், உத்திகள் மட்டுமே! இப்பயிற்சிகளையும், இன்னும் வேறு பல பயிற்சிகளையும் மேற்கொள்வதே ஆன்மீகமாகாது! மின் சாதனங்கள் இருந்தால் மட்டும் போதாது; அவை இயங்கவேண்டுமென்றால், மின்சாரம் வேண்டும். அச்சாதனங்களுக்கு மின் -இணைப்பு தரப்படவேண்டும். அவ்வாறே, ஆன்மீகத்திற்கு மிகவும் அடிப்படையானது உணர்வு (Consciousness) ஆகும். ஆன்மீகத்திற்கு உணர்வு - இணைப்பு மிகவும் மையமானது. ஒருவர் உணர்வுக்கு வரவேண்டும் (One must become Conscious)! மேலும், தியானத்தின் உதவியின்றியே எவரும் நேரடியாக உணர்வுக்கு வர இயலும். அவ்வாறு உணர்வுக்கு வருவது என்பது ஆன்மீகத் தேவைக்காக  என்றில்லாமல், ஒரு மனிதனாக தன் வாழ்க்கையை முழுமையாக வாழும் தேவைக்காகவே ஒவ்வொருவரும் உணர்வுக்கு வருவது, விழிப்போடு இருப்பது, உணர்வை உணர்வுகொள்வது, என்பது அவசியமாகும்!

இங்கு, விசாரமார்க்கத்தில்,  ‘ஆன்மீகப் பயிற்சிகள்’ எனப்படும் எவையும் கற்றுத்தரப்படுவதில்லை, மேற்கொள்ளப்படுவதில்லை! இங்கு சிந்திப்பதன் அவசியம் வலியுறுத்தப்படுகிறது. ஒவ்வொருவரும், தனக்காக, தன் வாழ்க்கையை அறிந்து, புரிந்து வாழ்வதற்காக; வாழ்வின் ஒப்பற்ற இலக்கை தன் வாழ்காலத்திற்குள்ளாகவே அடைவதற்காகச் சிந்தித்தாக வேண்டும். இங்கு சீடர்கள், சாதகர்கள், அப்பியாசிகள் எனப்படுபவர்களுக்காக ‘குரு’ என்ற ஒருவர் சிந்திப்பார் என்பது கிடையாது! இங்கு ஒரு விசார- நடத்துனர் இருக்கிறார்; அவருடைய ஒரே ஆன்மீகப்பணி, ஆன்மீகம் குறித்த விசாரப் பங்கேற்பாளர்களின் (அப்பியாசிகளின்) தவறான கருத்தாக்கங்களைக் (Misconceptions) களைவது என்பது மட்டுமேயாகும்!

ஞானம், பக்தி, கர்மம்

இங்கு சிந்திப்பதன் அவசியம் வலியுறுத்தப்படுவதால், இது ஏதோ அறிவு-ஜீவிகளின் குழு என்று அர்த்தமல்ல. மாறாக, மூளை, இதயம், கைகால்கள், நாடி-நரம்புகள் எல்லாமும் ஒருங்கே இசைவுடன், வாழ்க்கையைப் புரிந்து கொள்ளுதல் என்ற ஆன்மீக இலக்கிற்காகச் செயல்பட வேண்டும் என்பது முக்கியமாகும். ஏனெனில், வாழ்க்கையைப் புரிந்து கொள்ளுதல் என்பதுதான் உண்மையான வாழ்தலும், ஆன்மீகமும் ஆகும்! வாழ்க்கையைப் புரிந்துகொள்ளாத நிலையில் வாழ்க்கையும் இல்லை, ஆன்மீகவும் இல்லை! அவ்வாறு இருக்க முடியுமெனில், அது விலங்குத்தனமான வெறும் ஜீவித்தல் என்பதாக மட்டுமே விளங்கமுடியும்.

நம் பலரிடையே, ஞான மார்க்கம், பக்தி மார்க்கம், கர்ம மார்க்கம் பற்றிய துண்டுபட்ட, தவறான பார்வை நிலவி வருகிறது. அதாவது, ஞான மார்க்கம் என்பது கடினமானது எனவும், அது எல்லோருக்கும் ஒத்துவராது எனவும், பக்தி மார்க்கம் என்பது எளிதானது எனவும், சிலருக்கு கர்ம மார்க்கம்தான் சரியானது எனவும் ஓர்படிவார்ப்பாக (Stereotype) கருதிக்கொண்டும் பேசிக் கொண்டும் வருகிறார்கள்! இப்பார்வை தவறானது; ஏனென்றால், மனிதனை மூளை வேறாக, இதயம் வேறாக, கைகால்கள் வேறாக வெட்டிப்பிரித்தது யார்? எங்கோ, எவரோ, எப்போதோ ஏதோ காரணத்திற்காக சொல்லப்பட்ட முறையை அப்படியே கிளிப்பிள்ளை போல சொல்லிக்கொண்டு வருவது பொருத்தமற்றது!

மனிதனை, மூளை வேறாக, இதயம் வேறாக, கைகால்கள் வேறாக வெட்டிப்பிரிக்க இயலாது; அவ்வாறே, ஞானம், பக்தி கர்மம் ஆகியவையும் தனித்தனியானவையல்ல; அவற்றை வெட்டிப்பிரிக்க இயலாது! அவ்வாறு வெட்டிப்பிரிக்கவும் கூடாது! ஒவ்வொருவரிடமும் ஞானம், பக்தி கர்மம் ஆகிய இம்மூன்றும் ஒருங்கே அமைந்திருப்பது அவசியம்! பொதுவாக பலர் எண்ணுவதுபோல் ஞானம் என்பது கடினமானதல்ல; அவ்வாறு கடினமாகத் தோன்றுவதற்குக் காரணம், நம்மில் அநேகருக்கு அடிப்படை வாழ்க்கைத் தேவைகளைத் தாண்டிய உயர்-வாழ்க்கைத் தேவைகள் குறித்த சிறு சலனமோ, உணர்வோ கிடையாது! அடுத்து, ‘பக்தி’ என்பது எல்லோரும் எண்ணுவதுபோல அப்படியொன்றும் எளிதான விஷயம் அல்ல! இன்னும் சொல்லப்போனால், பக்திதான் யாவற்றையும்விட மிகமிகக் கடினமானதாகும்! எவ்வாறெனில், சுயநல கோரிக்கைகள், வேண்டுதல்கள் எதுவும் இல்லாமல், “இறைவனுக்காகவே இறைவன்” என்பதான பக்தி மிக அரிதிலும் அரிதாகும்!

“வாழ்க்கை-விசாரம்”

இங்கு, விசாரமார்க்கத்தில், “நான் யார்?” விசாரத்திற்கு முன்பாக,  “வாழ்க்கை-விசாரம்” என்பதே முதலில் முன்வைக்கப்படுகிறது. ஏனென்றால், எடுத்த எடுப்பிலேயே, எல்லோரும் “நான் யார்?” என்ற கேள்வியைக் கொண்டு தன்னை விசாரித்து ஒரே தாவலில், ‘ஆத்மா’ எனப்படும் உச்ச நிலை உணர்வை அடைந்துவிட முடியும் என்று சொல்வதற்கில்லை! அதற்குரிய ஒரு களம் தயார் படுத்தப்பட வேண்டும். அக்களம்தான் வாழ்க்கை என்றால் என்ன? வாழ்க்கைக்கு பிரத்தியேக அர்த்தம், குறிக்கோள், இலக்கு ஏதும் உள்ளதா? என்பன போன்ற முக்கியக் கேள்விகளைக் கொண்டு மேற்கொள்ளப்படும் “வாழ்க்கை-விசாரம்” என்பதாகும்!

“வாழ்க்கை” என்பதைப் புரிந்துகொள்ள அதனுள் அடங்கியுள்ள மூன்று முக்கிய அம்சங்களை தெளிவாக அவற்றின் சாரத்தில் புரிந்துகொள்வது அவசியமாகும். அவை, பிரபஞ்சம், சமூகம், அகம் ஆகியவையே ஆகும். பிரபஞ்சம் என்பது இயற்கை, உலகம் ஆகிய புறவுலகம் பற்றியது. சமூகம் என்பது மனிதகுலம் மொத்தத்தையும் குறிக்கிறது. அகம் என்பது ஒவ்வொரு தனிமனிதனின் மனம், எண்ணம், மற்றும் அவனது ஒட்டுமொத்த உளவியல் அம்சங்களையும் பற்றியது. புறவுலகமாகிய பிரபஞ்சத்தைப் புரிந்துகொள்வது மிகவும் அவசியமாகும்; இல்லாவிடில் அது தேவையில்லாமல் நம்முடைய கவனத்தை ஈர்த்துச் சிதறடித்தவண்ணம் இருக்கும்! ஒட்டுமொத்த இருப்பில், பிரபஞ்சத்தின் இடம், பங்கு, பாத்திரம், மற்றும் அதற்கும் மனிதனுக்கும் உள்ள தொடர்பு ஆகியவை குறித்து தெளிவாகப் புரிந்துகொண்டு அதை முடித்துவிட வேண்டும்!

அதேவேளையில், பிரபஞ்சத்தைப் புரிந்துகொள்வதற்கு நாம் ஒவ்வொருவரும் நேரடியாக விஞ்ஞான வகை வானவியலில் ( Astronomy)  ஈடுபடவேண்டும் என்பது அல்ல! மாறாக, பிரபஞ்சம் பற்றிய விஞ்ஞானத்தின் புரிதல்களையும், கோட்பாடுகளையும் அறிந்துகொள்வதுடன், அவை எவ்வாறு பிற அம்சங்களுடன் தொடர்புபடுத்தப்படுகின்றன, ஒருங்கிணைக்கப்படுகின்றன என்பதைக் கொண்டு நாம் பிரபஞ்சத்தை அதன் சாரத்தில் புரிந்துகொண்டாலே போதுமானது; அதற்கு நாம் அண்டவெளியில் மொத்தம் எத்தனை நட்சத்திரங்கள், மற்றும் பிற விண்பொருட்கள் உள்ளன என்பதைக் கணக்கிட்டு பட்டியலிட்டுத் தெரிந்துகொள்ளவேண்டிய தேவையில்லை! ஏனெனில், விஞ்ஞான அணுகுமுறையின் வழியாக பிரபஞ்சத்தைப் புரிந்துகொள்ள இன்னும் பல நூற்றாண்டுகளும், இன்னும் பல நியூட்டன்களும்,  ஐன்ஸ்டீன்களும் தோன்றியாக வேண்டும்! ஆனால் நாம் ஒவ்வொருவரும் இப்பிரபஞ்சத்தையும், அனைத்தையும் நம் ஒவ்வொருவரின் வாழ்-காலத்திற்குள்ளாகவே புரிந்துகொண்டாக வேண்டியது அவசியமாகும். அதற்கு நாம் ஒவ்வொருவரும் ஒரே நேரத்தில் ஐன்ஸ்டீனாகவும், புத்தனாகவும் இருப்பது அவசியம்!

ஆகவேதான், இங்கு விசாரமார்க்கத்தில், வழக்கமான ஆன்மீகச் சொல்லாடல்களையும், ஆன்மீகப் பயிற்சிகளையும் மேற்கொள்வதில்லை! ஆம், உரிய அடிப்படைப் பாடங்களைக் கற்காமல், நமக்கு நாமே சிந்திக்காமல், நேரடியாக ஆன்மா, பிரம்மம், ஞானம், முக்தி, மோட்சம், … ஆகியவற்றை குறுக்குவழியில் அறியவோ, அடையவோ இயலாது! ஆம், சரியான தொடங்குபுள்ளிகளிலிருந்து தொடங்காத ஆன்மீகம் தன் இலக்கைச் சென்றடைவதில்லை!

விஞ்ஞானத்தைப் பொறுத்தவரை, பலராலும் ஏற்கனவே திரட்டப்பட்ட அறிவைச் சேர்த்துக் கொண்டு நாம் நம் புரிதலைக் கட்டியெழுப்ப இயலும். “நான் பிறரைவிட அதிக தொலைவு முன்னோக்கிக் காண்கிறேன் என்றால், அதற்குக் காரணம் நான் முந்தைய ஜாம்பவான்களின் தோள்களின் மீது நின்று கொண்டு காண்கிறேன்!” என்று விஞ்ஞானி நியூட்டன் அவர்கள் கூறினார்!  ஆனால், அத்தகைய அணுகுமுறை ஆன்மீகத்தில் சாத்தியமில்லை! ஆன்மீகத்தில் நாம் எவருடைய முதுகிலும் ஏறிக்கொண்டு சவாரி செய்ய இயலாது! ஏனெனில், ஆன்மீகம் என்பது விஞ்ஞானத்தைப்போல, வெறும் அறிவு சார்ந்த துறை அல்ல! ஆன்மீகம் என்பது ஒவ்வொருவருடைய உணர்விலும் ஏற்பட வேண்டிய மாற்றத்தை, மலர்ச்சியைச் சார்ந்தது. ஒருவருடைய உணர்வோடு உணர்வாகக் கலக்காத எவ்வொரு அறிவும், அனுபவமும், புரிதலும்  ஒருவருடையதாக ஆகாது!

பலர் ஆன்மீக நூல்கள் பலவற்றை வாசித்துவிட்டு, “எல்லாம் புரிந்துவிட்டது!” என்ற பிரமையில் ஆழ்ந்துவிடுகின்றனர். இது மிகவும் துரதிருஷ்டவசமானது! இவர்களுடைய ஆன்மீகம் உணர்வில் வேர்கொள்ளாமல், இவர்களுடைய மூளையில், அறிவில்  வேர் கொண்டுள்ளது! அப்படியென்றால், ஆன்மீக நூல்களைக் கற்கக் கூடாது, ஆன்மீகச் சொற்பொழிவுகளைக் கேட்கக்கூடாது; எவ்வொரு ஆன்மீக மையத்தையும், குருவையும் நாடக்கூடாது என்பதல்ல! மாறாக, இவ்வழிகளிலெல்லாம் நாம் ஆன்மீகம் தொடர்பான சில குறிப்புக்களை மட்டுமே பெறமுடியும்! அவை நம்மை நாமே தோண்டுவதற்கான கருவிகள் போன்றவையே என்பதை தெளிவாக உணர்ந்து செயல்பட வேண்டும்!

அடுத்து, நாம் ஆன்மீக மையங்களில், ஆசிரமங்களில் சேருவது குறித்து மிகவும் எச்சரிக்கையாக இருக்கவேண்டும்! ஏனென்றால், ஆன்மீகம் என்பது கும்பல் நிகழ்வுமுறை (Mass Phenomenon) அல்ல! மாறாக, ஆன்மீகம் என்பது தனிமனித நிகழ்வுமுறை (Individual Phenomenon) ஆகும். அது ஒவ்வொரு மனிதனுக்கும் வாழ்க்கைக்கும் இடையேயான ஆழமான தொடர்புறவில் நிகழும் பரிமாற்றம் ஆகும்! அங்கே மூன்றாவது ஒரு நபருக்கு இடமில்லை! ஆகவேதான், வள்ளலார் அவர்கள் “தனித்திரு!” என்று சொன்னார். உங்களுடைய மையத்தைக் கண்டடையும்வரை நீங்கள் தனித்திருப்பது அவசியம்; அதன்பிறகு, நீங்கள் மானுடம் மொத்தத்தையும் தழுவிக்கொள்ளலாம். அப்போதும் கூட,வழியில் காணும் ஒவ்வொரு மனிதனையும் கட்டித் தழுவிக்கொள்ளவேண்டும் என்பதில்லை!

ஆன்மீகம் என்பது, ‘எனது ஞானமடைதல்’, ‘எனது முக்தி’, ‘எனது மோட்சம்’ என்கிற ரீதியிலான சுயநலமான சொந்த விவகாரமும் அல்ல, அல்லது பொது நலம் விரும்பும் சமூக விவகாரமும் அல்ல! மாறாக, படைப்பில் தம்மை முழுமையாக முதலீடு செய்துள்ள அந்த மூலமெய்ம்மைக்கு நாம் ஒவ்வொருவரும் திரும்பச்செலுத்தவேண்டிய அம்சத்தைப் பற்றிய  விவகாரம் ஆகும்! ஆம், மெய்ம்மையை நாம் ஒவ்வொருவரும் கண்டடைவது ஒன்றே அதற்கு அசலாக அதைத் திருப்பித் தருவதாகும்!

உண்மையான ஒருங்கிணைந்த ஆன்மீகம்

சிலர், ஒருங்கிணைந்த ஆன்மீகம் (Integral Spirituality) என்ற பெயரில் எல்லாமும் ஆன்மீகத்தன்மை கொண்டவையே என்று கூறி எல்லாவற்றுக்கும் இடமளித்து, கொண்டாடி ஒரு கலவையான மசாலா ஆன்மீகத்தைக் கைக்கொள்வது பற்றி சிலாகித்துப் பேசி வருகின்றனர்; கடைப்பிடிக்கவும் செய்கின்றனர்! இயற்கையில் தோன்றிய அல்லது பரிணமித்த ஒவ்வொரு அம்சத்திற்கும், பண்பிற்கும் அதற்குரிய ஒரு முறையான இடமும், பங்கும், பாத்திரமும் உள்ளது. அதே நேரத்தில், எல்லாமும் ஆன்மீகத்தன்மை கொண்டவையே என்று சொல்வதற்கு இடமில்லை!

ஏனெனில், பிரபஞ்சம் என்பது பலவகைப்பட்ட பொருட்களும், அம்சங்களும், பண்புகளும் இடம்பெறும் மாபெரும் தட்டுமுட்டுச் சாமான்கள் கிடங்கு (Godown) அல்ல! அது ஒரு பரிணாம இயக்கம் ஆகும்;  அது ஒரு ஒப்பற்ற இலக்கு நோக்கி முன்னேறிச் செல்லும்  பரிணாம நிகழ்வுமுறை (Evolutionary Process) ஆகும். பரிணாம நிகழ்வுமுறை என இங்கு நாம் குறிப்பிடுவது டார்வினின் உயிரியல் பரிணாம முறை அல்ல; அது வெறுமனே உயிரினங்கள் எவ்வாறு ஒன்றிலிருந்து வேறொன்றாக கிளைத்தன என்பது பற்றிய அனுமானக் கோட்பாடு மட்டுமே; ஆகவே அது மிகவும் மட்டுப்பாடானது; நாம் இங்கு குறிப்பிடும் பரிணாம வழிமுறையானது டார்வினின் பரிணாமத்தை  உள்ளடக்கியும் அதைக் கடந்தும் செல்லும் ஒன்றாகும்!

ஒட்டுமொத்த பரிணாம நிகழ்வுப் போக்கையும் நாம் ஆன்மீக நிகழ்வுமுறையாகக் கொள்ளலாம்! ஆனால், பரிணாமத்தில் என்ன நிகழ்கிறது, பரிணாமம் எதை நோக்கிச் செல்கிறது, அதில், தனது பங்கு, பாத்திரம் என்ன, என்பவற்றை யெல்லாம் உணர்வுகொள்ளக்கூடிய உணர்வுள்ள மனிதஜீவியுடன்தான் ஆன்மீகம் தொடங்குகிறது! அதே நேரத்தில், எண்ணற்ற மனிதர்களின் விஷயத்தில், ஆன்மீகம் என்பது இன்னும் சற்றும் துளிர்க்கவேயில்லை!

பரிணாம வரலாற்றில் உருவான அனைத்தும், ஒவ்வொன்றும் அதனதன் இடத்தில்  அமைந்து பரிணாமத்தின் மிகத் தொலைவான இலக்கை அடைவதற்குச் சேவை புரியும்வகையில் தோன்றிய படிகளே!  பரிணாமத்தின் அந்த ஒப்பற்ற இலக்கை நீக்கிவிட்டால், மனிதன் உட்பட பரிணாமத்தில் தோன்றிய அனைத்திற்கும், யாதொரு அர்த்தமும் இருக்காது! ஒவ்வொன்றும், தம்தம் மட்டுப்பாட்டினால், தனக்காகவே தான் இருப்பதாக கருதிக்கொண்டிருக்கலாம் அல்லது கருதாமலும் இருக்கலாமே தவிர உண்மையில், எதுவும் தமக்காக இல்லை; இன்னும், தனித்தனியே எதற்கும் யாதொரு அர்த்தமுமில்லை! அதாவது, ‘கலை கலைக்காகவே’, ‘கத்தரிக்காய்  கத்தரிக்காய்க்காகவே’, ‘காமம் காமத்திற்காகவே’, ‘உடல் உடலுக்காகவே’, அன்றாட வாழ்க்கை அன்றாட வாழ்க்கைக்காகவே’... என்பதாக உண்மையில் எதுவும் இல்லை! ஆம், உண்மையான ஒருமை, ஒருங்கிணைவு, ஒன்று கூடுதல் என்பது கீழ்ப்படிகளில் இல்லை; மாறாக, உச்ச உயர்-படியில் மட்டுமே சாத்தியமாகும்!

ஆம், மெய்ம்மையுடன் கலப்பது ஒன்றே உண்மையான கொண்டாட்டம்! மெய்ம்மை தொடர்பில்லாத பிறவனைத்தும் வெற்றுக் கேளிக்கைகளே அன்றி வேறில்லை. இதன் அர்த்தம், நீங்கள் உங்கள் உணவை ருசித்து, ரசித்துச் சாப்பிடக்கூடாது என்பதல்ல! அதே நேரத்தில், நீங்கள் முடிவில்லாது உணவை ருசித்து, ரசித்துச் சாப்பிடுவது, கலை, இலக்கியம், ஆடல், பாடல், கொண்டாட்டம் என்று மூழ்கியிருப்பது என்பது முறையாகாது! உங்களுக்கு உண்மையிலேயே உண்மை, மெய்ம்மை மீது நாட்டம் உள்ளதென்றால், உங்களை எதுவும், எவரும் வழிதவறிப் போகச்செய்ய முடியாது! ஆகவே, முதலில் மெய்ம்மையைத் தேடுங்கள், தேடிக்கண்டடையுங்கள் அதன் பிறகு, முடிந்தால் விருந்து, ஆடல், பாடல், கேளிக்கை கொண்டாட்டம் என்று இருங்கள்!

புதுயுக பாவனை ஆன்மீகம்!

எண்ணற்றவர்கள் தெரிந்தோ, தெரியாமலோ ஆன்மீகத்தில் ஈடுபடுகிறார்கள். ஆன்மீகம் என்ற பெயரில் எதையெதையோ பயிற்சிக்கிறார்கள், முயற்சிக்கிறார்கள்! ஆனால், அவர்களிடம் ஆன்மீக ரீதியான யாதொரு மாற்றமோ, முன்னேற்றமோ எதுவும் ஏற்படுவதில்லை! ஏனெனில், அவர்களுடைய ஆன்மீகம் வெறும் பாவனை ரீதியிலமைந்ததாகும். அவர்கள், தமது உலகியல் அல்லது லௌகீகத்திற்குள் ஆன்மீகத்தை அடக்க முயற்சிக்கின்றனர்! ஏதோ, ஆன்மீகம் என்பது அனைத்தையும் அனுமதிக்கும் உரிமம் என்பதுபோல அவர்கள் எண்ணிக்கொள்கிறார்கள்!

நல்லெண்ணமும், தாராள மனமும் கொண்ட சிலர் ஆன்மீகத்தை பரவலாக எல்லோரிடமும் கொண்டு சேர்க்க வேண்டும் என்கின்றனர். ஆனால், ஆன்மீகத்தை அக்கறையோடு பக்குவமாக தேக்கரண்டியால் ஊட்டவோ, அல்லது வலியத் திணிக்கவோ இயலாது! ஒவ்வொருவருக்கும் வயிற்றுப் பசியைப்போல, ஆன்மீகப் பசி என்பது ஏற்படவில்லையெனில், கொஞ்சிக்குலவி ஊட்டுவதாலோ, வலியத் திணிப்பதாலோ ஆன்மீகம் துளிர்க்காது!  ஒருவர் கடலளவு ஆன்மீக நூல்களை வாசித்தாலும்; ஒரு குறிப்பிட்ட மார்க்கத்தில் இணைந்து அம்மார்க்கத்தின் வழிமுறைகளைப் பின்பற்றினாலும், அங்குள்ள குருவிடமே தொடர்ந்து பல வருடங்கள் பாடம் கற்றாலும், கடுகளவு ஆன்மீகம் கூட செழிக்காது!

பலருக்கு ஆன்மீகத்திற்குரிய உளப்பாங்கு என்பது துளியும் கிடையாது! ஒருவகை திமிர்த்தனமான தன்னம்பிக்கை, அல்லது, மட்டுமீறிய நம்பிக்கை, மிதப்பு (வீண்பெருமிதம்)….. இத்யாதி, இத்யாதி எல்லாம் சேர்ந்த கலவையின் விளைவாக ஆன்மீகம் என்பது வெறும் பாவனைரீதியான ஒன்றாக விளங்குகிறது! இவர்களிடம், மெய்ம்மை மீதான நாட்டம் என்பது ஒரு மாபெரும் ஏக்கமாக உருப்பெறாமல், ஒருவகை ‘ஏத்தம்’தான் மேலோங்கி நிற்கிறது!

சுற்றுவழி வேண்டாம், நேர்வழியில் செல்லுங்கள்!

அத்வைதம்,  விசிஷ்டாத்வைதம், துவைதம், துவைதாத்வைதம், வேதாந்தம் என்பவையெல்லாம்  என்ன? உபநிடதங்கள் என்பவை வேதத்தின் பகுதியா, அல்லது வேதாந்தத்தின் பகுதியா? ஒவ்வொரு உபநிடதமும் ஒரு வேதத்துக்கு உரியதா? உதாரணமாக, எந்த உபநிடதம் எந்த வேதத்தின் உபாங்கம், அதாவது, துணைப்பகுதி? சாந்தோக்ய உபநிடதம் சாமவேதத்தின் துணைப்பகுதியா, அல்லது ரிக் வேதத்தின் துணைப்பகுதியா? என்பனபோன்ற ஆராய்ச்சிகள்,  (நீங்கள் வெறும் ஒரு பண்டிதராக ஆக விரும்பவில்லை; மாறாக, ஆன்மீகம் தான் உங்களுடைய இலக்கு எனும் பட்சத்தில்) தேவையற்றவை!

இத்தகைய ஆராய்ச்சிகள்  பெரும் கால விரயம் ஆகும். அவை உங்கள் கவனத்தை முடிவில்லாமல் சிதறடித்துக் கொண்டே செல்லும். ஏனெனில், உலகமெங்கும் எண்ணிலடங்கா ஆன்மீகத் தத்துவங்கள், கொள்கைகள் கோட்பாடுகள் உள்ளன; அவற்றையெல்லாம் வாசித்து முடிப்பதற்கே ஒரு வாழ்-காலம் போதாது! அதில், அவற்றைப் புரிந்துகொள்வது என்பது முற்றிலும் சாத்தியமற்றதாகும்! அதாவது ஒன்றை ஒன்று மறுக்கும் தத்துவங்களையும், கோட்பாடுகளையும்; ஒரு முரண்பாட்டை நீக்க முன்வைக்கப்பட்ட இன்னொரு முரண்பாட்டையும், இவ்வாறு சங்கிலித்தொடராக நீளும் தத்துவ விளக்கங்களின் அடர்ந்த கானகத்தில் நீங்கள் நிச்சயம் வழிதவறிக் காணாமல் போய்விடுவீர்கள்! இவ்வாறு சுற்றி வளைத்துச் செல்வதற்குப்பதிலாக நீங்களே நேரடியாக மெய்ம்மையைப் புரிந்துகொள்வது தான் உசிதமானதாகும்!

சமரசமற்ற ஆன்மீகவிசாரம்

இக்கட்டுரைக்கு தூய ஆன்மீகவிசாரம் என்று தலைப்பிட்டிருக்கலாம்; ஆனால், அது பிற வழக்கமான ஆன்மீக முறைகளை, மார்க்கங்களைப் புண்படுத்துவதாக அமையலாம் என்பதால், சமரசமற்ற ஆன்மீகவிசாரம் என்று தலைப்பிடப்பட்டுள்ளது.அதாவது, இந்த விசார மார்க்கத்தில் உதட்டளவு உபசாரம் போன்ற யாதொரு (இறை) வழிபாடும், குறியீட்டு முக்கியத்துவம்கொண்ட எவ்வகைச் சடங்கும் கிடையாது! அடுத்து, எவ்வொரு மத, வைதீகத் தரப்புடனும் சமரசம் செய்துகொள்வதுமில்லை! முக்கியமாக, எவ்வொரு ஞானமரபுடனும் இதற்குத் தொடர்பில்லை. எவ்வொரு மரபையும் இது பின்பற்றுவதுமில்லை! அதைவிட முக்கியமாக, இம்மார்க்கம் வெகுசனத்தளத்துடனும், மேட்டுக்குடித்தளத்துடனும் (Elites) சமரசம் செய்துகொள்வதில்லை! இம்மார்க்கத்தில் ஞானமும், எதுவும் விற்கப்படுவதுமில்லை, வாங்கப்படுவதுமில்லை!

அடுத்து, உண்மையானது இந்திய ஞானமரபில் உள்ளது, மேற்கத்திய ஞானமரபில் உள்ளது; வேதாந்தத்தில் உள்ளது; விவிலியத்தில் உள்ளது என்கிற கூப்பாடுகளில் இம்மார்க்கத்துக்கு நம்பிக்கையில்லை! ஏனெனில், உண்மை, எங்கே எவரால் சொல்லப்பட்டிருந்தாலும், ஒவ்வொருவரும் நேரே உணர்வதும், கண்டடைவதும் மட்டுமே உண்மை! அதே நேரத்தில், உண்மை எந்தத் தரப்பிலிருந்து சொல்லப்பட்டாலும் அதிலுள்ள உண்மையை அங்கீகரிக்கத் தவறுவதுமில்லை! அவசியமிருப்பின், எல்லா உண்மைகளும் இங்கே ஆய்வுக்கு உட்படுத்தப்படும்!

'எளிய மக்கள்', 'வெகுஜனம்', 'சாதாரண மக்கள்', 'சராசரி மனிதன்',... என்றெல்லாம் வகைப்பாடுகள் உள்ளன என்று நம்புவதும், அவற்றை அங்கீகரிப்பதும், ஊக்குவிப்பதும்தான் எல்லாவித மட்டுப்பாடுகளையும் வளர்க்கிறது! 'மனிதனுக்கு அன்றாட வாழ்க்கையில் வழிபாடு தேவையாக

இருக்கிறது' என்பது ஒரு ஏமாற்று வேலை! ஏனெனில், அன்றாட வாழ்க்கை என்று தனியே ஏதுமில்லை! இருப்பது ஒரு வாழ்க்கைதான்; அது என்னவென்று அறியப்படாமல் உள்ளது; அறிந்தது மட்டுமே வாழ்க்கை என்று செல்வதுதான் எல்லா மட்டுப்பாடுகளுக்கும் அடிப்படையாக அமைகிறது! எந்தஒரு ஞானமரபும், தத்துவமும், ஆன்மீகமும் எந்த ஒரு வைதீகத் தரப்புடனும், வெகுசனத்தளத்துடனும் சமரசம் செய்துகொண்டால்தான் நடைமுறைக்கு வரமுடியும் என்ற விதி ஏதுமில்லை! ஆன்மீகத்திற்கு தன்னை முழுமையாகத் திறக்கவும், தன்னை முழுமையாகக் கொடுக்கவும் முன்வரும் ஒவ்வொரு தனிமனிதனின் வழியாக மட்டுமே ஆன்மீகம் வாழ்கிறது, நடைமுறைக்கு வருகிறது!

உலகிலுள்ள ஆன்மீக நூல்கள் அனைத்தும் அழிந்துபோயின என்றாலும், விலங்குத் தனமான அடிப்படை வாழ்க்கையைக் கடந்து வாழ்க்கையைத் தரிசிக்க விழைகிற, சிந்திக்கும் ஒரு மனிதன் இருந்தாலும் அவனுள், அவன் வழியாக ஆன்மீகம் துளிர்க்கும், வாழும்! அத்தகைய ஒரு தனிமனிதனான நீங்கள் இருப்பின், “வாழ்த்துக்கள்”!

✦

குறிப்புகள்:

*விசாரமார்க்கம் (ஆன்மீக மையம்)

நெய்வேலி/அசோக் நகர்-2

தொடர்பு எண் : 94881 94381

‘ஏத்தம்’ : ‘ஏத்தம்’ என்பது ஏற்றம் = மேன்மை, என்பதன் பேச்சு வழக்கு

வடிவமாகும்; அதாவது, ‘ஏத்தம்’ என்பது இவ்விடத்தில் போலியான

மேன்மையுணர்வைக் குறிக்கும் ஒன்றாகும்.

மா.கணேசன்/ நெய்வேலி/ 03.05.2019 - 10.05.2019

***************************************************************************